Polecam

Przede wszystkim w ramach dywersyfikacji gatunku, bo historia jest niebanalna. Głównym motywem powieści jest bowiem dość absurdalna próba wyciągania młodszego brata z kłopotów.

Edward Burbrooke, hrabia Greystowe, ma młodszego brata, Freddiego, który nie dość, że jest homoseksualistą, to jeszcze dał się przyłapać z lokajem, skutkiem czego jest na najlepszej drodze, by stać się bohaterem paskudnego skandalu. Edward, który od śmierci rodziców opiekuje się bratem (to jest, odkąd sam miał siedemnaście lat, a brat dwanaście), nie może do tego dopuścić. Postanawia więc ożenić brata, by zamknąć usta plotkarzom.

Florence Fairleigh z kolei jest sierotą, córką wiejskiego pastora, której ojciec pozostawił bardzo skromny spadek. Florence wie doskonale, że jedyny sposób, by utrzymać się na powierzchni, to wyjść za mąż. A ponieważ wybór dostępnych na prowincji kandydatów na męża jest więcej niż skromny, postanawia przyjechać do Londynu. Spotyka się z notariuszem ojca, by odebrać spadek. Otwarcie mówi mu, że zamierza znaleźć męża. Notariusz ma dług wdzięczności wobec zmarłego ojca Florence, więc postanawia jej pomóc. A tak się składa, że jest także prawnikiem Edwarda. Tym sposobem zostaje zaaranżowane spotkanie bohaterów. Prawnik wie o kłopotach Edwarda z bratem i przedstawia mu pomysł ożenienia go z Florence. Edward chce, żeby wszystko odbyło się w sposób niebudzący podejrzeń londyńskiej socjety. Florence ma zatem bywać podczas sezonu jako podopieczna jego ciotki, księżnej. On i Freddie mają być "kuzynami" Florence, Freddie ma "zakochać się bez pamięci" we Florence, a następnie oświadczyć i hucznie ożenić z nią na oczach towarzystwa. Zanim jednak Edward podejmie ostateczną decyzję, chce zobaczyć Florence i to tak, by ona go nie widziała. Notariusz zabiera go do krawcowej, która przygotowuje suknie dla Florence, i tym sposobem ukryty Edward podgląda Florence w bieliźnie, co prowadzi go, ofkors, do największej i najbardziej gwałtownej erekcji w życiu...

Tak pokrótce wygląda zawiązanie się fabuły. Ciotka Edwarda bierze Florence pod swoje skrzydła, Florence poznaje Edwarda i Freddiego, z Freddim od razu się zaprzyjaźnia, Edward sprawia wrażenie, jakby jej nie lubił, budzi jej lęk, potem oczywiście powstaje między nimi napięcie erotyczne i tak dalej. Po drodze pojawiają się komplikacje, intrygi i zwroty akcji.

Powieść jest nacechowana sporym ładunkiem erotycznym, to jest powieść z serii Hot, chociaż do scen erotycznych między dwójką głównych bohaterów dochodzi dopiero po dłuższym czasie.

Postaci są napisane dość dobrze, Edward

Florence z kolei jest niewinna. Nawet za bardzo niewinna, rozumiem, że autorka chciała pokazać, że to zupełnie nieświadoma dziewczyna z prowincji, ale W dodatku, skoro Florence jest tak niewinna i nieświadoma, to

Przyznam, że z niecierpliwością czekałam, aż Florence odkryje intrygę, i byłam bardzo ciekawa, co zrobi, życząc Edwardowi, Freddiemu i ciotce krwawej łaźni.

Jeszcze jedno zastrzeżenie do powieści, to niepotrzebna, moim zdaniem, akcja z Merry Vance, która jest bohaterką drugiej książki cyklu. To nie było konieczne. Postać Catherine przerysowana, z kolei Imogene dobra, prawdopodobna. Bardzo dobra postać Freddiego, sympatycznego, wesołego oportunisty, który bez zmrużenia oka godzi się na manipulację brata i także nie dostrzega zła, jakie niesie ona dla dziewczyny, dla której, jak twierdzi, żywi wiele ciepłych uczuć.

Polecam, bo książkę czyta się dobrze, nawiązując do niedawnej dyskusji w wątku Romans historyczny -

Zamierzam przeczytać drugą część, Beyond Seduction...

Pochwały przyznane za posta: 2

Przypomniało mi się, że kiedyś czytałam historyka, gdzie bohater szukał w domu publicznym żony dla kuzyna? brata? chorego na syfilis (był zdeprawowany, chory i wciągał potem żonę w kłopoty). Układ miał zapewnić potomka utytułowanemu hulace, którego ojcem miał zostać bohater właśnie. Tylko panna była niechętna i w grę wchodził szantaż. Podobne trochę.. Co to był za tytuł

zachęciłaś...

całkiem fajnie się to zapowiada....

Vip, z tego co tu piszesz czuję, że to takie aliasowe klimaty mogą być
Sprawdzę jak z dostępnościa tej książki, wpisuję na listę. Mało tego, może to będzie moja kolejna lektura po obecnie czytanej Huber.

Tak, przydałoby się to na listę wpisać.

Zaczęłam czytać przed wakacyjnym wyjazdem, ale nie udało mi się dokończyć (chyba nie dobiłam nawet do połowy), a teraz nie wiem czy będę chciała wrócić po tak długiej przerwie... Zobaczymy.

Mnie z kolei mocno rozczarowała druga część tego minicyklu, o Marry Vance i malarzu, któremu pozowała celem wywołania skandalu i niewyjścia za mąż.

Przeczytałam! Rzeczywiście motyw wyszukania panienki jako zasłony dymnej dla brata homoseksualisty stanowi niecodzienne zawiązanie akcji w tego typu romansach. I zgadzam się, że w postaci Florence nie gra to, że dziewczyna jest niby niedoświadczona a zaraz potem okazuje się nawet... mocno wyuzdana.
Generalnie oceniam ksiązkę gdzieś na 3/5

Dawno czytałam tę książkę (dwa i pół roku temu, to jest kilkaset książek temu), ale ciągle ją pamiętam, co w moim przypadku jest już jakąś recenzją (często czytam na forum swoje wrażenia z jakiejś lektury, której w ogóle nie pamiętam). Musiała jakoś (niekoniecznie pozytywnie) mnie poruszyć, skoro napisałam recenzję