ROMANSOHOLICZKI

Fringilla napisał(a):Ogólnie nie rozumiem tych uśmieszków, słuchałam Big Bang od zarania ich kariery i się nie kryłam, więc cóż dziwnego jest w BTS
(jak bardzo podpadnę fankom, jeśli napiszę, że widzę multum podobieństw na każdej płaszczyźnie?

PS Przy czym ja ich nadal nie odóżniam na dłuższą metę no może oprócz RM.

Korpo mają w głowach forsę... serio, bycie komercyjnym artystą jest co najmniej... trudne

Wiem że słuchasz różnych rzeczy ale jakoś myślałam, że BTS to jednak nie Twoja bajka I nie podpadasz. W Korei mają taki recykling wszystkiego, że można robić długaśne zestawienia od np. kto w podobny sposób przypiął agrafkę, po kto ma podobną choreografię/piosenkę.

Ja odróżniam wszystkich i wszystkich lubię, ale faktycznie RM na początku wybijał mi się głosem. Albo tak wyszło bo najpierw sporo słuchałam kawałków gdzie najwięcej było RM, Suga i Hobiego.
W garniturkach wszyscy ładni, nawet w tych dziwnych od LV

Ja wiem, żę korpo ma tylko dolce przed oczami i dlatego nie rozumiem ich polityki. Solowe kawałki BTS to żyła złota. Tae czytałby listę zakupów i to by się sprzedawało. Jungkook potroił? sprzedaż "Falling" Styles'a ale czy sam coś na tym coverze zarobił to pewnie zagadka. A ten człowiek jest w stanie sprzedać wszystko nawet się nie starając. Jimin też bije rekordy. Ale ich solowe projekty są tylko w zapowiedziach. Niezrozumiała polityka przepuszczania kasy.

Jednak pozwalanie na solowe kariery to trochę popuszczanie cugli, a tu długoterminowo kontrola lepiej stabilizuje finanse niż pozwolenie na rozwój i eksperymenty... W dodatku "w grupie" się chłopcy wzajemnie kontrolują ku wspólnemu celowi (np. spójny wizerunek i mocne zgranie - BTS mocno na tym jedzie - tudzież jechać się doradza - wedle mego wrażenia), a jak się indywidualnie zaczną spełniać... lub rany no szukać...
bedzie trzymanie za dziób póki mogą...

Cyrkulacja - jasne ale jednak mam wrażenie, że różnica koncepcyjno-wizualna między pokoleniem BigBang (debiut 2006) a BTS (debiut 2013) jest mniejsza niż między BigBang a choćby SHINWA (debiut 1998). Ba, ścieżka jest podobna... od chłopaków w dresach (wiem, przesadzam) po landrynkowe swetry merino (które sobie wysoce cenię

PS RMa to serio wyłowiłam na konfach - skupienie przy notowaniu pytań dziennikarzy... aż musiałam sprawdzić, co oglądam, jakiś merger na C-levelu jakby trzymał wszystkich w pionie

Ja mam serio fazy muzyczne bardzo różne, które po przeminięciu szokują mnie samą

Podobieństwo do BigBang może wynikać z tego, że co najmniej kilku członków BTS jest jego fanami, nawet chodzili na jego koncerty. Też lubię sweterki. I płaszczyki.
RM osiągną szczyt bycia bossem w ostatnim wywiadzie z Cordenem. Było ze skryptu ale i tak zmusił go do przeprosin aż się biedaczek skręcał Król zachowań pasywno-agresywnych

Tak, ale też obie grupy powstały po Wielkim Przełomie Wizualno-Estetycznym lat 00.
Znaczy: trochę jednak dziwnie się czuję z tak wielkim podobieństwem... uniwrałowka komercyjnego kpopu troszkę... martwi, jeśli nie widać eksperymentowania.

Liberty napisał(a):Podobieństwo do BigBang może wynikać z tego, że co najmniej kilku członków BTS jest jego fanami, nawet chodzili na jego koncerty. Też lubię sweterki. I płaszczyki.
RM osiągną szczyt bycia bossem w ostatnim wywiadzie z Cordenem. Było ze skryptu ale i tak zmusił go do przeprosin aż się biedaczek skręcał Król zachowań pasywno-agresywnych

Jego savage momenty są najlepsze. Jak to było "przyjmujemy twoje przeorosiny", a on wcale nie przepraszał.

mnie spotify pokazał podsumowanie roku ... jestem do bólu eklektyczna. od kpopu, przez klasyke i metal do rapu. choć przyznaję, ze wielu utworów słucham z ciekawości, nie zostaja ze mną na playlistach.
w kpop jakos nie umiem wejść. choć w tym roku na ama jak wystąpili NKOTB - o rany! nie byłam ich fanka ale wspomnienia z podstawówki wróciły (lata 80-te!!).
wielu moich znajomych krytykuje metroseksualny wygląd b-bandów ale sorki - jestem tak stara że pamiętam lata 80-te i bardziej wymalowanych i wystylizowanych facetów niż kobiety, wszystko wraca

Kurcze, nie przepadam za Cordenem, musiałabym znaleźć (znoszę go tylko w Petter Rabbit

A ja nie jestem tak stara, aby pamiętać lata 30.... lub 50. ... lub 70. ... więc spoko, tyle tam mitu "szorstkiej surowej męskości w kulturze"

Te listy spotifaja to... no...

Ja jestem stara pod względem muzycznym słucham tego co mi wpada w ucho, kpop jakoś nie wchodzi

A to uwielbiam Sting i Melody Gardot - Little something


edit. nie wiem czemu nie chce się załącznik dodać

edit moderatorski: tak, z https usuwamy tylko "s".

kahahaha zawsze musisz usunąć "s" z http"s"

a nuta cudna

Znam i również bardzo lubię

dobra, ogarnęłam sie troche z Kpopoem i w sumie zgadzam sie z Frin - nie pozwolą BTS na solówki to to w przypadku wielu zachodnich boysbandów przyczyniło się do rozpadu. a to jest teraz nie na rękę - zarabiają miliony, głoszą chwałę Korei..
co do rozróżniania ja ich rozróżniam ale nie umiem przypisać imion poza RM i V bo proste
i widzę cudowny schemat: musi być ten wesoły, ten ładny, ten zagubiony, ten męski i ten trzymający wszystkich w pionie itd. od czasów NKOTB
poza tym jestem pełna podziwu dla wytwórni jak oni maskują randki, partnerów i prywatne życie. Bo nikt mi nie wmówi, że tego nie ma. To tez mam analogie do pierwszych boysbandów...
i cały ten system treningów i selekcji - matko jak w Chinach sportowców..

w ogóle dziwny ten świat

Jako dzieciak byłam mega fanką Stinga (wszystko przez MTV i Fields of Gold i If I Ever Lose My Faith in You) i byłam na jego pierwszych 3 koncertach w PL.
Trochę się zaczęłam rozmijać muzycznie po Mercury Falling, ale wciąż cenię za warsztat i głos (i takie eksperymenty jak If on a Winter's Night...) - po prostu zawsze się go dobrze słucha

Przy okazji: jednym z najlepszych seriali fantastycznych YA ubiegłego roku było Arcane - polecam - i tam właśnie wylądował też kolaborat Stinga:


***
No więc etycznie muzyczna produkcja w Korei... trzymam kciuki, że sami wykonawcy, twórcy i cała ekipa wokół razem z fanami wymusza jednak pozytywne zmiany w podejściu do warunków pracy i wynagrodzeń... To nie Chiny jeszcze, ale...

od czasów NKOTB

ba, wcześniej
(no i dlatego 5 to minimum)

PS Nie jestem mega fanką wykorzystywania zwierząt w rozrywce, bo trudno utrzymywać pozytywne standardy i przekaz czasami "zwierz to nie zabawka" ale ekipy kpopowe oceniam za pomocą bazfidowych "wywiad w trakcie zabawy ze szczeniętami"
(i dlatego zawsze będę mieć słabość do Monsta X)

kahahaha napisał(a):
edit moderatorski: tak, z https usuwamy tylko "s".

kejti napisał(a):zawsze musisz usunąć "s" z http"s"

szuwarek napisał(a):i cały ten system treningów i selekcji - matko jak w Chinach sportowców..

mnie przeraża ilość depresji i zrytej psychiki, jak mi czasem córka opowiada jakie dramy się w tym świecie dzieją

Fringilla napisał(a):Jako dzieciak byłam mega fanką Stinga

ja lubię jego głos i piosenki

Fringilla napisał(a):jednym z najlepszych seriali fantastycznych YA ubiegłego roku było Arcane - polecam - i tam właśnie wylądował też kolaborat Stinga:

obejrzę

szuwarek napisał(a):poza tym jestem pełna podziwu dla wytwórni jak oni maskują randki, partnerów i prywatne życie. Bo nikt mi nie wmówi, że tego nie ma. To tez mam analogie do pierwszych boysbandów...
i cały ten system treningów i selekcji - matko jak w Chinach sportowców..

w ogóle dziwny ten świat

troszkę z innej beczki ale odnośnie szkół, Japonia, Chiny, Korea - dziwny świat ale mnie fascynuje, wyobrażasz sobie u nas jakieś obowiązkowe kółka?
ja nadal mam żal do szkół za słabe przygotowanie odnośnie zawodu itp. Mieliśmy w gimnazjum i liceum godzine gadania odnośnie przyszłości i ledwo pare minut facet poświęcił na pytania, kompletna klapa...

Arcane mam w planie cały czas bo słyszałam, że warto

edit: przyznam bez bicia, że Sting'a nigdy nie słuchałam, tylko coś tam się obiło o uszy że taki ktoś istnieje - nadrabiam
i właśnie trafiłam na "Shape of my heart" znam ze słuchu, z filmów
ok, "Englishman in New York" też znam

ewidentnie V i ten w środku żyli w tym wywiadzie w swoim świecie ze szczeniakiem
Biorąc pod uwagę totalnie centralne sterowanie wszystkim w Korei to szybko chyba zmiany nie nastąpią. za dużo na tym zarabiają i jednak pełna kontrola to kontrola.

Dla mnie ten świat tez jest ciekawy, mamy przecież totalnie inne korzenie kulturowe i historyczne. jednak ten wymuszony celibat, żeby fanki mogły śnić o idolu jest dla mnie chory. Zachód to przerabiał, jedną z ofiar takiego systemu jest Brittney. IMHO to nie buduje zdrowych relacji nawet jeśli się z kimś spotykają w tajemnicy. Ale wiecie, ja mam 45 lat i znacznie inaczej patrzę na to niż zapewne 30 lat temu. Tak jak i sporcie, gdzie walka toczy sie o naprawdę wielkie pieniądze - ktoś odnosi korzyści i nie odpuści.

u mnie Mąż jest fanem takich smutasów jak Sting ja wolałam cos mocniejszego, chociaż dalej jestem fanką BritPopu:-)

aż tak to się chyba w tą kulturę nie wgłębiałam

a no właśnie się okazało, że jednak sporo piosenek Sting'a znam
ja tam różnie słucham, jedynie unikam hip hopu, rapu i techno

Sting był wszędzie swego czasu, taki... hm...
Duet z Claptonem do Zabójczej Broni It's Probably Me tez powinno być znane...
A jego hit z Police Every Breath You Take... uf, dopiero od ponad dekady przestał być puszczany jako romantyczna piosenka
Message in the Bottle...
No i jeszcze pop-punk Roxanne (zaliczył powrót m.in. z okazji Moulin Rouge 20 lat później

Skala Bono z U2. Na szczęście poszedł ciut inną ścieżką.

***

Ja nastrojowo trzymam się tego aktualnie



PS

kahahaha napisał(a): mnie przeraża ilość depresji i zrytej psychiki, jak mi czasem córka opowiada jakie dramy się w tym świecie dzieją

No więc to ten element psujący jednak trochę przyjemność...

kejti napisał(a):troszkę z innej beczki ale odnośnie szkół, Japonia, Chiny, Korea - dziwny świat ale mnie fascynuje, wyobrażasz sobie u nas jakieś obowiązkowe kółka?
ja nadal mam żal do szkół za słabe przygotowanie odnośnie zawodu itp. Mieliśmy w gimnazjum i liceum godzine gadania odnośnie przyszłości i ledwo pare minut facet poświęcił na pytania, kompletna klapa...

Hm... Pamiętam, ile było narzekania na szkołę lat 90. ale... no... pod tym względem jest wręcz zaskakująco gorzej.
My mieliśmy spotkania z doradcami już w 4 klasie podstawówki. A w 5. to przewodniczący klasy musiał samodzielnie je organizować "w ramach treningu". Ale to anegdotyczny przykład mocno...

Myślę, że teraz takim grupom czy solistom jest trudniej. jest hejt w internecie. Przeraza mnie skala zawłaszczania idoli przez fanki. Teraz członkowie jakiejś grupy są chorzy i są atakowani że jak mogli itd.. Wszędzie może cie spotkać fan z komórka i nagrać. Każda informacja w sekundę obiega świat. Z punktu widzenia wytwórni to żyła złota , dla tych artystów.. cóż. Bardziej niz kiedyś musza ciągle uważać, byc w tych swoich rolach. Oczywiście, można powiedzieć, że tego chcieli. za tym idzie wielkaaaaa kasa.
Nie twierdze, że to nowość, historia muzyki składa sie z samych takich historii. teraz jednak skala, zasięg, media IMHO bardziej to podkręcają, ale chyba też fani są jakby gorsi. Bardziej roszczeniowi. Wytwórnie im to daja, kręcą ciągle jakieś reality show, wpuszczają coraz bardziej. O ile Europa mocno jednak trzyma poziom, stany różnie, lepiej jest w ostatnich czasach bo było źle to w Korei czy Chinach jest pełna kontrola.

Fringilla napisał(a):Sting był wszędzie swego czasu, taki... hm...
A jego hit z Police Every Breath You Take... uf, dopiero od ponad dekady przestał być puszczany jako romantyczna piosenka

O tak, Sting kiedyś wyskakiwał z każdego pudełka Ja go wole z czasów The Police. Boszsz romantyczna piosenka

Fringilla napisał(a):Skala Bono z U2. Na szczęście poszedł ciut inną ścieżką.

a propos to niektórzy puszczają "one" jako piosenkę o miłości
hej, ja jestem big fan U2! na wszystkich koncertach byłam i to były naprawdę jedne z najlepszych jakie widziałam i słyszałam.
Teraz świętowałam 30 lat Achtung Baby a w pracy mam ludzi młodszych od tej płyty
Drugi mój odskok to Depeche Mode

szuwarek napisał(a):Nie twierdze, że to nowość, historia muzyki składa sie z samych takich historii. teraz jednak skala, zasięg, media IMHO bardziej to podkręcają, ale chyba też fani są jakby gorsi. Bardziej roszczeniowi. Wytwórnie im to daja, kręcą ciągle jakieś reality show, wpuszczają coraz bardziej. O ile Europa mocno jednak trzyma poziom, stany różnie, lepiej jest w ostatnich czasach bo było źle to w Korei czy Chinach jest pełna kontrola.

Tu jednak podstawową winę ponoszą media - to one często dają i napędzają tę najbardziej toksyczną część - mniejszość - fandomową/fanowską i utwierdzają mocno pewne zachowania, często wbrew oddolnym inicjatywom.

a propos to niektórzy puszczają "one" jako piosenkę o miłości

No więc...

hej, ja jestem big fan U2! na wszystkich koncertach byłam i to były naprawdę jedne z najlepszych jakie widziałam i słyszałam.
Teraz świętowałam 30 lat Achtung Baby a w pracy mam ludzi młodszych od tej płyty
Drugi mój odskok to Depeche Mode

Oba w wydaniach lat 90.
Na U2 byłam raz po All that You Can't Leave Behind, bo to był zestaw ważny dla mnie na koniec liceum